Rinske Bouwman - 3 - Vogels

2 November 2024

Beste Robin,

Toen ik vanmiddag richting de schouwburg liep voor het eerste programma-onderdeel van de dag, keek ik naar de grond. Een deelnemer van The Chronicles liep naast me. “Is de ooievaar het symbool van Den Haag?” Ik keek op. Zij keek omhoog. Ik keek ook omhoog. Op de puntige gevel van een groot gebouw stond een ooievaar afgebeeld. Ze had er al zoveel gezien, zei ze. Dit was de eerste die ik zag op deze vogelige dag.

Roekoe.

Tijdens elk optreden van elke artiest dat ik heb bekeken, keek een vogel mee. Het was een grote, zwarte raaf. Steeds dezelfde, met een wit oog. Dit klinkt eng, was het niet. Zijn glanzende veren schitterden tussen de woorden. Zijn puntige bek pikte naar de zinnen, spitte ze door, pluisde ze uit. Sommige legde hij terug, en sommige stopte hij tussen zijn veren. Om te bewaren voor later.

Gak, gak.

In de grote zaal zat de raaf op het podium, achter de interviewer en de schrijver. Hij luisterde mee, stopte af en toe een zin in. Later, in de nok van de Koninklijke Schouwburg, zat de raaf op een statafeltje en veegde soms per ongeluk met zijn poten een flyer van het tafelblad af. Dat gaf niet: het geluid van de muziek overstemde het ritselen van papier. Weer later zat de raaf tussen mensen die even niet durfden te ademen. De raaf hield ook zijn adem in, want raven zijn alert op dat soort dingen. Iemand begon een gedicht.

Tok.

Een andere deelnemer aan The Chronicles vertelde me dat ze graag tussendoor de zee wilde zien. Ze had gevraagd hoe er te komen, wist dat je met Tram 1 binnen no-time in Scheveningen staat. De tram ging niet. Iemand hielp haar de verkeerde bus in. Ze kwam in Scheveningen, maar niet bij het strand. Ze zag de meeuwen boven haar vliegen, besefte dat ze dichtbij was. Maar de tijd begon te dringen, ze moest terug zonder de zee gezien te hebben. Maar, ze had de meeuwen gezien! Precies op het moment dat we samen midden in donker Den Haag stonden en ze me dit vertelde, flitste er een vogel over ons heen. De straatverlichting scheen op zijn witte buik. Een meeuw.

Kwek.

Robin, jij vertelde me over een vogel toen we samen naar het hotel liepen. De vogel zat in het gedicht van M. Seppola Simonsen dat hen had voorgedragen. M. las voor in het Kven en in het Noors en je vertelde me dat het Noorse woord nagenoeg hetzelfde is als het Zweedse woord: gransångare. Letterlijk: zanger van de sparren (kijk, nu vertaal ik Zweeds). Ik leerde dat als iemand in een andere taal poëzie voordraagt de dichterlijkheid soms ineens verdergaat dan de zinnen: de poëzie zit dan ook verstopt in de woorden zelf. Wat de Nederlandse taal daarvoor teruggaf?

Tsjif, tjaf.

WAT HEEFT DIT VERHAAL GEÏNSPIREERD?

Meer van Rinske Bouwman en Robin Lindqwister Viker

31 October 2024

Rinske Bouwman - 1 - De proloog

Beste Robin, over twee weken ontmoeten we elkaar. Nu zit ik zit in de trein en kijk ik naar buiten. Vlak naast het spoor, op dat stukje groen, rent een groot paard met de trein mee. Als er paaltjes voorbijrazen, springt het paard er moeiteloos overheen. Soms komt het onhandig neer, maar dan zie je de spieren in de bovenbenen van het paard zich aanspannen en binnen een paar galopsprongen is het dan weer bij mijn raam. Het paard is wit. Nee, zwart. Nee, het is voskleurig. Binnen, in de treincoupé, hangt een schermpje met info. Alle stations die we nog aan zullen doen worden opgesomd. Soest, Soest Zuid, Den Dolder, Bilthoven. Dan verschijnt de temperatuur in beeld. Dertien graden, zonnetje, wolkje. De snelheid, nu. Honderdéénentwintig kilometer per uur.

lees nu

1 November 2024

Rinske Bouwman - 2 - De Sfeer

Beste Robin, Er heerst een sfeer in deze stad, vind je ook niet? Een sfeer in de vorm van een deken of een wolk. Het is een combinatie van net gearriveerde (in de letterlijke zin) dichters en mensen die verkleed zijn als sexy muis. Het is een combinatie van schrijvers in licht paniekerige onwetendheid en partyrokers. Een discobal in de kroeg maar dan een kaartspelletje spelen. Een vleermuis die voorbij scheert maar dan dat je er nog eentje ziet en ze een soort liefdesdans doen in de schemering. Het is gezellig én luguber. Het lokt uit én lokt je steeds dieper de nacht in. We hebben elkaar ontmoet. Live! Jij bent ook hier in Nederland en ik ben ook hier in Den Haag en Crossing Border is gestart. The Chronicles is gestart.

lees nu

3 November 2024

Rinske Bouwman - 4 - Wie dit leest is gek

Beste Robin, Er zijn dus heel veel mensen hier in de stad die geen idee hebben dat wij ons hebben ondergedompeld in een literair festival. Dat was ik even vergeten. We zijn zo bezig met het hier en nu. We schrijven, vertalen, lopen, zoeken, eten, luisteren, lezen voor, geven applaus, moeten lachen. Vanochtend zag ik een van de moderators van het festival aan het ontbijt in ons hotel. Hij las een boek (zoals moderators natuurlijk 24/7 doen) en at een croissant (ik weet niet hoe vaak moderators dat doen). Hij moet ook op zijn Instagram gepost hebben terwijl hij ontbeet, want later zag ik een post van hem: hij had gezocht op het internet naar nieuwsberichten over Crossing Border.

lees nu

17 November 2024

Rinske Bouwman - 5 - Epiloog

Beste Robin, Stel je voor, je ligt in een lage vitrine in een met wit tl verlichte winkel. De muren zijn betegeld, de vloer is betegeld en het plafond is systeemplafond, praktisch tegels. De vitrine waarin je ligt is gekoeld, wit en heeft grote glazen ruiten. In de winkel staat de radio aan. Je hoort per dag gemiddeld zo’n 12 liedjes steeds weer afgespeeld worden. Het is een populaire, commerciële zender, dus je hoort ook veel reclames. Soms zit er een autotoeter in de reclame. Je denkt dan aan automobilisten die op dat moment op de snelweg rijden. Vraagt je af of ze er dan van schrikken, of dat ze doorhebben dat het een reclame is.

lees nu

Zie The Chronicles live tijdens Crossing Border 2024